Kilka prostych składników: tortille, papryczki chili, pomidory, cebula, kolendra i mięso. Tyle wystarczy w kuchni meksykańskiej, aby stworzyć niezliczoną ilość potraw. Jednak to wykorzystanie rzeczy, które nawet we śnie nie wylądowałyby na europejskim talerzu, jest najbardziej zaskakujące dla obcokrajowców odwiedzających Meksyk. Jedną z nich jest iguana.

Iguany, po polsku nazywane również legwanami, pełnią istotną rolę w kuchni krajów Ameryki Łacińskiej już od tysiąca lat. Majowie uważali iguany za szczególny przysmak, a w ich wierzeniach bóg Itzamná sprawował nad nimi władzę. Ponadto przed rozpowszechnieniem się współczesnej medycyny, zwierzęta te były szczególnie cenione za swe właściwości lecznicze i jako źródło białka. Dziś w Meksyku dania z iguany nadal cieszą się popularnością, szczególnie w centralnych i południowych stanach. Jadalne są zarówno iguany zielone, jak i czarne.

Przed dodaniem do legwana jakichkolwiek przypraw, należy go wypatroszyć, opłukać i pokroić na kawałki (można go też opalić na ogniu). Co istotne, iguanę zazwyczaj gotuje się łącznie ze skórą i kośćmi, które można później zjeść lub nie. A przepisów na nią istnieje tyle, ile garnków, w których można by ją ugotować. Przykładowo, caldo de iguana hervida, czyli pochodzącą z Morelii zupę z gotowanej iguany, otrzymuje się, gotując mięso przez co najmniej godzinę na wolnym ogniu, z dodatkiem cebuli, czosnku i yerbabueny.

Więcej informacji: iberoameryka.com