Katarzyna II (1729-1796) była księżniczką anhalcką, żoną wielkiego księcia, późniejszą carycą Katarzyną zwaną Wielką przez wzgląd na jej zasługi dla rosyjskiej racji stanu.

Była zapewne osobowością nietuzinkową, a w związku z tym podziwianą za mądrość przez jej współczesnych filozofów, zwłaszcza za pewien rodzaj umiłowania sztuki i wiedzy wówczas dostępnej, czy też sprzyjanie myśli oświeceniowej, będąc nazywaną wówczas wręcz „Semiramidą Północy”. W roku 1767 Katarzyna II wydała swój nakaz, który będąc dokumentem szeroko definiującym zasady ustrojowe Rosji, zaprowadził tam okres tak zwanego absolutyzmu oświeconego.

Zapewne była dość dobra dla struktur państwowych, by nie rzec doskonała jak na owe czasy – do zasług można by zaliczyć choćby chęć szerzenia oświaty wśród kobiet. Jest to pewnie wierzchołek góry lodowej, jej podstawą bowiem został nowy, a wprowadzony przez nią, podział administracyjny Rosji.

Więcej informacji: zyciorysy.info