W którym roku doszło do Pojedynku mignonów?

Początki mignonów łączą się objęciem przez Henryka w 1567 roku władzy nad księstwem andegaweńskm. Przydzielony młodemu księciu jako wychowawca, René de Villequier, otoczył go wówczas grupą rówieśników, mocnych, wyrośniętych i wygimnastykowanych, lecz ustępujących Henrykowi intelektem. Na ich czele postawił starszego o kilka lat zabijakę Ludwika Beranger, pana du Gast, który rychło stał się najbliższym przyjacielem i powiernikiem księcia. Śmierć Du Gasta i uniewinnienie jego domniemanego zabójcy pogłębiły jeszcze nieufność królewską. Powoli i systematycznie zaczął wtedy rozbudowywać “zastęp sług wiernych, posłusznych i godnych zaufania”.

Bójki i burdy się wzmogły, gdy książę Franciszek pogodził się z królewskim bratem i powrócił do Luwru. Faworyci obydwu braci: Bussy i Quelus prowokowali się nieustannie. Ponieważ Henryk wyraźnie faworyzował swego ulubieńca, obrażony Franciszek po raz kolejny uciekł z dworu. Waśnie jednak się nie skończyły. Miejsce faworytów Franciszka d’Alençon zajęli stronnicy Henryka de Guise. Tak doszło do sławnego pojedynku mignonów z ludźmi Gwizjusza, w niedzielę 7 kwietnia 1578 roku, do którego stanęli z jednej strony Quelus, Ludwik de Maugiron i młody Schomberg, z drugiej zaś Charles de Balzac d’Etranques, wicehrabia de Riberac i Livarrot, dawniej mignon Henryka, który zmienił barwy. W zaciętej walce Quelus został zwyciężony i potwornie pokiereszowany przez Karola d’Etranques.