Hokej na trawie – zespołowa gra sportowa. Mecz rozgrywany jest przez dwie drużyny po 11 graczy (+5 rezerwowych). Składa się z dwóch 35-minutowych części z 5-minutową przerwą. Odbywa się na boisku o wymiarach 91,40 × 55 m, na którym stoją dwie bramki o wysokości 2,14 m i szerokości 3,66 m. Celem gry jest wbicie za pomocą drewnianej laski okrągłej piłki o średnicy ok. 7-7,5 cm i masie ok. 160 g do bramki przeciwnika. Gracz może dotknąć piłki tylko płaską stroną laski lub jej krawędzią. Niedozwolone jest dotknięcie piłki jakąkolwiek częścią ciała. Tylko bramkarz może blokować piłkę kijem, rękami, nogami i innymi częściami ciała.

Początki tej dyscypliny w Polsce sięgają przełomu XIX i XX wieku. Pierwszy oficjalny mecz w tej dyscyplinie na ziemiach polskich rozegrano 1 lipca 1907 we Lwowie na boisku Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, pomiędzy piłkarzami Czarnych Lwów oraz Pogoni Lwów. Obecnie hokej na trawie uprawia w Polsce ponad 2000 zawodników, zaś główne jego ośrodki to: Poznań, Gniezno, Środa Wielkopolska, Toruń, Rogowo, Gąsawa, Siemianowice Śląskie, Gliwice, Wrocław oraz Brzeziny.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org