Wychowanie spartańskie – system wychowawczy, obowiązujący w Sparcie według tradycji, od czasów Likurga. Wychowanie w Sparcie trwało całe życie w ramach przygotowania do podejmowania nowych funkcji i związana była z nadzorem osoby stojącej wyżej w hierarchii. Przepisy państwowe oraz obyczaje regulowały każdy szczegół życia i za każde odstępstwo wymierzały surowe kary. Dzieci były własnością państwa. Już od urodzenia o ich losie decydowała rada starszych. Słabe, kalekie porzucano w górach lub zrzucano ze skały. Słabowite dzieci nie nadawały się na wojowników ani na matki[a]. Zdrowe dzieci do 7 roku wychowywane były w domu pod opieką matek. Następnie, zaczynał się wstępny okres agoge. Jeszcze pod częściową opieką rodziny, ale już także pod okiem państwowego urzędnika zwanego pajdonomos, któremu stale towarzyszył mastigoforoj – nosiciel bicza. Od 12 roku życia przyszli obywatele Sparty opuszczali rodzinne domy i przenosili się do koszar, w których musieli mieszkać aż do osiągnięcia praw obywatelskich w wieku trzydziestu lat.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org