Chaos (gr. Χάος Cháos, łac. Chaos ‘pustka’) – w mitologii greckiej syn Kronosa (Czasu) i brat Eteru, uosobienie Próżni pierwotnej (stanu przed uporządkowaniem elementów wszechświata). Był pierwotnym stanem egzystencji, z którego pochodzili pierwsi bogowie (Ziemia i Niebo). Składał się z połączenia pierwiastków uważanych przez starożytnych Greków za podstawę świata: ziemi, wody, ognia i powietrza[potrzebny przypis]. Według niektórych tłumaczeń pochodził z niego Ereb i Nyks, Dzień (Hemera) i Eter. Chaos posiadał trzy cechy charakterystyczne: był bezdenną przepaścią, do której wszystko bezustannie spada; jest przeciwstawnością wobec powstałej niego ziemi o stabilnym podłożu; był miejscem bez ustalonych kierunków, gdzie wszystko rozpada się na różne strony; był sferą rozdzielającą niebo i ziemię, z chaosem pozostałym między nimi.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org