Według Biblii mury jakiego starożytnego miasta zostały zniszczone przez dźwięk trąby?

Bitwa pod Jerychem – domniemane zdobycie miasta pod wodzą Jozuego w toku podboju Ziemi Obiecanej, według chronologii biblijnej w latach 1220–1200 p.n.e. Po stronie Izraelitów było około czterdziestu tysięcy wojowników. Badania archeologiczne potwierdzają istnienie w tym obszarze starożytnych ruin sięgających neolitu i epoki brązu, ale datują zniszczenie miasta na okres najazdów egipskich, kilkaset lat wcześniej niż podaje opis biblijny. Kiedy Izraelici znajdowali się 11 kilometrów od Jerycha, w mieście Szittim, Jozue wysłał dwóch zwiadowców, aby obejrzeli okolicę. Schronili się u nierządnicy Rachab. Dowiedział się o tym król Jerycha i kazał Rachab wydać wysłanników. Jednak kobieta powiedziała żołnierzom, że ci już wyszli z miasta, po czym ukryła Izraelitów na dachu pod łodygami lnu. Przeczuwając zagładę Jerycha, zawarła z nimi umowę, że jej rodzina zostanie oszczędzona. Wysłannicy uciekli w pobliskie góry, a po trzech dniach wrócili do obozu. Później nastąpiło cudowne przejście ludu Izraela przez rzekę Jordan. Wody rozdzieliły się, a armia przeszła po suchej powierzchni. Na pamiątkę naród wybrany ustawił w miejscu swojego obozowiska dwanaście kamieni.