Bębenek baskijski, tamburyn – instrument perkusyjny z grupy membranofonów o nieokreślonej wysokości dźwięku.

Składa się z drewnianej (czasem metalowej) obręczy, na którą naciągnięto z jednej strony skórę. Na poprzeczkach umieszczonych w otworach wydrążonych w obręczy zawieszone są ruchome blaszki (czasem również dzwoneczki), które nadają temu instrumentowi charakterystyczny dźwięk. Na bębenku baskijskim gra się uderzając lub pocierając jego membranę, bądź potrząsając całym instrumentem.

Wbrew nazwie nie pochodzi od Basków, ale przywędrował do Europy z Azji, w okresie średniowiecza. Szybko stał się popularny, zwłaszcza wśród żonglerów. Około roku 1800, po udoskonaleniu (zastosowaniu śrub), pojawił się w orkiestrach wojskowych. Najczęściej używany w muzyce tanecznej oraz w celach kolorystycznych w operze (np. Georges Bizet). Nabrał też znaczenia w muzyce XX w. wraz z usamodzielnieniem się orkiestrowej sekcji instrumentów perkusyjnych.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org