Hip-hop – gatunek muzyki rozrywkowej, a także subkultura powstała w latach 70. XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Gatunek jest oparty na rapowaniu oraz muzyce disco, soul i funk. Na gatunek muzyczny hip-hopu składają się: rytmizowany styl muzyki o stałym BPM oraz rapowaniu, czyli rytmicznym wypowiadaniu tekstu. Styl muzyczny hip-hop jest jednym z filarów kultury hip-hopowej.

Hip-hop powstał w 1970 w Nowym Jorku w kulturze afroamerykańskiej młodzieży zamieszkałej w Bronksie. Zaczął stawać się popularny na tzw. „block parties” – improwizowanych spotkaniach muzyczno-tanecznych odbywających się na zewnątrz, które stały się wtedy popularne jako alternatywa dla niebezpiecznych dyskotek.

Na imprezach ulicznych w dzielnicach („block parties”) DJ puszczał na gramofonie kilkusekundowe frazy rytmiczne z nagrań płytowych znanych piosenek, zapętlał je i łączył w dłuższe ciągi muzyczne przy użyciu drugiej kopii tego samego longplaya. Zapętlał dany fragment, przez co tworzył zupełnie nową kompozycję. Pierwsze wykonania muzyki hip-hop wykorzystywały techniki łączenia próbek dźwięku oraz rytm mechanicznej perkusji wzięty z pierwszych syntezatorów, które stały się wtedy powszechne. DJ łączył podczas wykonania technikę miksowania breaków oraz rapowany styl wokalny toasting, popularny wcześniej na Karaibach (Jamajka).

Więcej informacji: pl.wikipedia.org