Szynka parmeńska – rodzaj włoskiej, surowej, podsuszonej szynki wytwarzanej z całych udźców wieprzowych z kością tradycyjnymi metodami w specyficznym klimacie na terenie prowincji Parmy, w regionie Emilia-Romania. Charakteryzuje się niższą zawartością soli w porównaniu z innymi szynkami tego typu, co nadaje jej charakterystyczny łagodny, relatywnie słodki smak.

Szynka z Parmy słynna była już w czasach rzymskich – wspominali o niej Warron (I w. p.n.e.), Polibiusz i Strabon. John B. Dancer twierdzi, że kiedy Hannibal w 217 p.n.e. wszedł do Parmy, mieszkańcy prosili go o skosztowanie tej potrawy. Na rozwój produkcji szynki miała wpływ obecność słonych źródeł w okolicy, takich jak Salsomaggiore, skąd czerpano sól do produkcji.

Szynka parmeńska ma wyrafinowany, słodki, intensywny smak i niską zawartość kalorii. W produkcji dozwolony jest tylko środek konserwujący podany w specyfikacji (w mniejszych ilościach niż w innych rodzajach szynki) i dodatek soli. Poza solą i tłuszczem nie ma żadnych innych dodatków.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org