Zęby bobra tak jak u wszystkich gryzoni ostrzą się same, odrastają równie szybko jak się ścierają. Bóbr posiada dwie pary takich dużych, łukowatych 10-12 cm siekaczy - „strug” lub „ciosów” pokrytych warstwą pomarańczowego szkliwa. Mają wzmocnioną zewnętrzną warstwę szkliwa. Miękka, wewnętrzna powierzchnia ściera się szybciej, tak powstaje ostra krawędź z łatwością tnąca drzewo. Zęby te są pozbawione korzeni, zwiększają swą wysokość, lecz ich wzrost jest ograniczony. Przerwa pomiędzy siekaczami a zębami trzonowymi, pozwala na zamknięcie jamy gębowej wargami podczas prac pod wodą. Siekacze górne działają jak dźwignie w stosunku do siekaczy dolnych, co daje bobrom solidne oparcie podczas ścinania najtwardszych gatunków drzew. Dolne siekacze są dobrze unerwione i stanowią coś w rodzaju zmysłu nacisku, co powoduje, że bóbr równie precyzyjnie chwyta ziarnko zboża, jak pokaźne pnie drzew czy kamienie. Zęby przedtrzonowe, po cztery z każdej strony dolnej i górnej szczęki, służą do rozdrabniania pokarmu. W sumie jest ich 20.

Więcej informacji: www.wlin.pl