Bogiem czego był Set w religii starożytnego Egiptu?

Set – w mitologii egipskiej pan burz, pustyń, Górnego Egiptu, ciemności i chaosu, także bóstwo o charakterze demonicznym. Jeden z głównych bogów w religii egipskiej, czczony już w czasach przed I dynastią, prawdopodobnie jako bóg wojny. Syn bogini Nut i boga Geba (lub Re), brat Ozyrysa, Izydy i Neftydy, także jej mąż. W niektórych źródłach ojciec Anubisa. Przeciwnik Horusa, zabójca Ozyrysa.

Jako dziki i nieokrzesany, o gwałtownej naturze, wyróżniał się spośród bóstw białą skórą i rudymi włosami, miał zamieszkiwać jałowe obszary pustyni. Przedstawiany jako człowiek z głową zwierzęcia łączącą cechy szakala, antylopy oryks oraz okapi. Jego atrybutem była antylopa z głową szakala. Początkowo był czczony jako bóg Górnego Egiptu przez Hyksosów. W okresie dynastycznym stał się znany w całym Egipcie. W okresie XXII dynastii utożsamiany z wężem Apopem, wcieleniem zła. W czasach XIX i XX dynastii (ok. 1320–ok. 1085 p.n.e.) czczony również w Tanis jako opiekun królestwa. W okresie Nowego Państwa jego kult był zwalczany.