Co oznacza łacińska fraza "tabula rasa"?

Tabula rasa (łac. „czysta tablica”) – w filozofii i psychologii pojęcie mające wyrażać pogląd, że wszelka wiedza pochodzi wyłącznie z doświadczenia, a umysł pozbawiony doświadczeń jest „niezapisany” (tzw. empiryzm).

Pojęcie pojawia się po raz pierwszy w średniowieczu, w łacińskich tłumaczeniach traktatu Arystotelesa O duszy(ang.) (De anima). Tabula rasa to niezapisana tablica, jaką według niego jest dusza człowieka zaraz po urodzeniu, a która zostaje zapisana stopniowo w ciągu życia i zdobywania doświadczeń.

Popularność pojęcie zdobyło w filozofii nowożytnej, gdzie zaczęło być kojarzone z empiryzmem i "Rozważaniami dotyczącymi rozumu ludzkiego" Johna Locka (1690). W oryginalnej wersji eseju termin ten się nie pojawia. Jest natomiast obecny w jego francuskim tłumaczeniu dokonanym przez Pierre'a Coste'a (1700). We fragmencie uznawanym za nowożytne sformułowanie koncepcji tabula rasa Locke pisze, że umysł w chwili narodzin jest "czystą kartą, niezapisaną żadnymi znakami". Umysł taki czeka na zapisanie przez doświadczenie i edukację.