Zakażenie ludzkim wirusem nabytego niedoboru odporności (human immunodeficiency virus – HIV) to choroba przewlekła powodująca postępujące upośledzenie odporności osoby zakażonej. Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą krwi, kontaktów seksualnych lub wertykalnie z matki na dziecko w okresie ciąży lub karmienia piersią. Pierwotnym rezerwuarem wirusa były małpy afrykańskie. Do przekroczenia bariery międzygatunkowej i zakażenia człowieka doszło około 100 lat temu. W latach 70. XX wieku z powodu łatwiejszego przemieszczania się ludności wirus przedostał się do Ameryki i Europy.

HIV wyizolowano po raz pierwszy w 1983 r., jednak kilka lat wcześniej zauważono zwiększenie zachorowań na tzw. choroby oportunistyczne, niezwiązane z leczeniem obniżającym odporność czy jakąkolwiek znaną chorobą prowadzącą do upośledzenia odpowiedzi immunologicznej. Pierwsze testy umożliwiające diagnostykę zakażenia HIV były dostępne od 1985 r., wówczas też rozpoznano pierwsze zakażenia HIV w Polsce (u 11 osób).

mnażania się wirusa. Zwykle po 8–10 latach od zakażenia dochodzi do rozwoju zespołu nabytego niedoboru odporności (acquired immunodeficiency syndrome – AIDS), ale czas ten może wahać się od 1 roku do wielu lat. Cechą charakterystyczną, na podstawie której w Europie rozpoznaje się AIDS, jest wystąpienie u osoby zakażonej określonej choroby oportunistycznej.

Więcej informacji: www.mp.pl