Świetlik świętojański – jeden z trzech gatunków świetlika występujących na terenie Polski, szczególnie skraje lasów obficie porośnięte krzewami, zbiorowiska wysokich bylin, pobrzeża żywopłotów i parki.

Osobniki obu płci bardzo różnią się wyglądem. Samiec ma ok. 1 cm długości i jest uskrzydlony, podczas gdy przypominająca larwę samica osiąga długość 1,5–2 cm i nie jest uskrzydlona. Płeć żeńska ma na spodzie odwłoka narządy świetlne.

Dorosłe osobniki żyją krótko i nie pobierają żadnego pokarmu. Świetliki nocami w lipcu latają poszukując samic, które siedząc na roślinach przywabiają świeceniem potencjalnych partnerów. Zapłodnione samice składają jaja do ziemi.

Larwy płci żeńskiej, które potrafią wytwarzać światło, przebywają na powierzchni ziemi, gdzie polują na ślimaki. Przed przepoczwarczeniem zimują dwukrotnie.

Światło wytwarzane przez świetlika świętojańskiego powstaje w wyniku reakcji chemicznej dzięki enzymowi lucyferazie. Świetliki mogą dowolnie światło „włączać i wyłączać”. Światłu, które wytwarzają, nie towarzyszy ciepło, a więc ciało chrząszcza nie ulega nagrzaniu.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org