Samojeda nazywa się uśmiechniętym psem północy. Kąciki jego warg są lekko uniesione, co wraz z ciemnym pigmentem i nieco skośnym osadzeniem oczu daje charakterystyczny wyraz pyska. To zwierzak przyjacielski, który potrzebuje bliskiego kontaktu z właścicielem. Źle znosi przymus fizyczny, niesprawiedliwe traktowanie i ostry ton głosu. Może się wtedy stać lękliwy, nieposłuszny lub nabrać skłonności do niszczenia.

Niewątpliwą zaletą samojeda jest to, że nawet jeśli popełnimy błędy wychowawcze, to raczej nie spowodujemy tym u niego agresywnego zachowania. Dobrze dogaduje się z dziećmi, jest cierpliwy, chętny do zabawy, a rola puszystej przytulanki wyraźnie mu odpowiada, ale pociechy trzeba nauczyć odpowiednio się z nim obchodzić.

Samojed dobrze przystosowuje się do życia w mieście, ale jest aktywny, żywiołowy i potrzebuje regularnego ruchu na świeżym powietrzu. Nie wymaga jednak tak intensywnych treningów, jak inne rasy zaprzęgowe.

Więcej informacji: www.psy.pl