Madonna Sykstyńska – obraz Rafaela Santi. Datowany na lata 1513–1514. Obraz znajduje się w Galerii Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie. Główną treść obrazu tworzy tytułowa Matka Boża z Dzieciątkiem, wraz z adorującymi ich papieżem Juliuszem II, ukazanym tutaj jako św. Sykstus, oraz św. Barbarą. Stąpają oni po niebiańskich chmurach, które nie tylko stanowią jednoznaczną treść, ale także budują wielowymiarowość kompozycji. Chociaż postacie są ukazane mniej więcej na tym samym planie, na tle niebiańskiej przestrzeni, którą tworzą eteryczne anioły, to kompozycja ta jest na wskroś dynamiczna.

Wrażenie teatralności i monumentalności dodaje obramienie obrazu z obu stron storami oraz ukazana na samym dole „scena”, na której leży papieska tiara. Mimo iż zachowana jest tu charakterystyczna, klasyczna formuła (znał ją m.in. Leonardo da Vinci), którą preferował Rafael – trzy postacie „wpisane w trójkąt” – dzięki umieszczeniu postaci w przestrzeni niebiańskiej Rafael stworzył nową formę kompozycji, która będzie miała apogeum w obrazie Przemienienie Pańskie.

Bardzo ciekawa jest relacja pomiędzy poszczególnymi postaciami. Znajdujące się na pierwszym planie dwa aniołki (cherubini) mają silny kontakt wzrokowy ze św. Barbarą, natomiast adorujący wraz z nią św. Sykstus skupia się wzrokowo wyłącznie na Maryi i Chrystusie. Ci z kolei zwracają się wyłącznie do widza.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org