"Śpiąca królewna" – baśń autorstwa Charles’a Perraulta, który opublikował ją w zbiorze Bajki Babci Gąski w 1697 roku. Wersja Charles’a Perraulta bazuje częściowo na włoskiej baśni autorstwa Giambattisty Basilego opublikowanej w 1634.

W pewnym królestwie urodziła się długo wyczekiwana córka. Król zaprosił, jako matki chrzestne, siedem wróżek. W trakcie przyjęcia nieoczekiwanie zjawiła się ósma wróżka, która przez zapomnienie nie została zaproszona i była bardzo zła z tego powodu. Kiedy przyszła jej kolej na wręczanie darów – oświadczyła, że dary innych wróżek będą królewnie służyć tylko szesnaście lat, gdyż w dniu szesnastych urodzin królewna ukłuje się wrzecionem i umrze. Jedna z pozostałych wróżek, oświadczyła królowi, że może ją nieco złagodzić. Królewna nie umrze, ale zaśnie na sto lat.

Król, chcąc zapobiec spełnieniu się klątwy, wydał rozkaz, by nikt w królestwie nie ważył się posiadać wrzeciona. Poddani, bojąc się kary, posłusznie wypełnili rozkazy króla i pozbyli się wrzecion. Tymczasem królewna urosła. Król, bojąc się o jej bezpieczeństwo, oddał ją pod opiekę lojalnej ochmistrzyni. Pewnego dnia opiekunka jednak ucięła sobie drzemkę, a królewna bawiła się biegając po komnatach. Pewnej chwili weszła do środka nieznanej komnaty i spotkała tam staruszkę, która przędła na kołowrotku z użyciem wrzeciona. Postanowiła sama spróbować tkać, ale chwyciła wrzeciona i ukłuła się w palec. Choć staruszka wezwała natychmiast pomoc, królewna się nie ocknęła.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org