Pierwszy rzymski kalendarz, tzw. romulusowy, obowiązywał w pierwszych latach królestwa rzymskiego. Rok dzielono na dziesięć miesięcy (zaczynał go marzec, Martius), każdy zaś miesiąc trwał trzydzieści lub trzydzieści jeden dni, co łącznie dawało 304 dni w roku. Trudno tu, rzecz jasna, było mówić o jakiejkolwiek spójności względem pór roku, stąd następca Romulusa, król Numa Pompiliusz, kierując się układem roku księżycowego, doda dwa dodatkowe miesiące, Ianuarius i Februarius. W kalendarzu Numy Pompiliusza miesiące trwać będą trzydzieści jeden lub dwadzieścia dziewięć dni (wyjątkiem będzie dwudziestoośmiodniowy luty), co da łącznie 357 dni w roku i 358 w latach przestępnych). Choć nowa rachuba lat będzie miała tę zaletę, że styczeń wypadnie mniej więcej zimą, a sierpień latem, w dalszym ciągu pozostanie ona niezgodna z rokiem słonecznym: z każdym mijającym rokiem różnica ta zwiększać się będzie o osiem dni.

Więcej informacji: www.miesiecznik.znak.com.pl