Alfred Nobel (21 października 1833 roku - 10 grudnia 1896 roku) – szwedzki chemik, wynalazca dynamitu, filantrop. Fundator Nagrody Nobla. Był dzieckiem Immanuela Nobla – inżyniera oraz Andriette Ahlsell. Ojciec Nobla był wynalazcą i wizjonerem, który pomimo bankructwa ponownie zebrał majątek, co pozwoliło mu na zafundowanie swoim dzieciom edukacji na wysokim poziomie. Bowiem Alfred Nobel miał dwóch starszych braci – Roberta, Ludwiga oraz jednego młodszego brata – Emila. Emil Nobel zginął tragicznie w wyniku wypadku w pracowni chemicznej. (S. Sri Kantha, 1997, s. 2). W latach młodości Alfred Nobel kształcił się w Petersburgu, gdzie opanował cztery języki obce – rosyjski, angielski, francuski oraz niemiecki. Niezwykle interesował się literaturą i poezją, ale ostatecznie zdecydował się podróżować po świecie, zgłębiając tajniki inżynierii chemicznej. Najpierw udał się do Paryża, gdzie po raz pierwszy poznał nitroglicerynę, przy której zastosowaniu w przyszłości długo pracował. Następnie Nobel kontynuował edukację w USA. W 1852 roku powrócił do Petersburga, by pracować ze swoimi braćmi i ojcem. W Petersburgu Nobel zaczął eksperymentować z nitrogliceryną. W 1863 roku Nobel powrócił do Szwecji i zajął się dalszą działalnością badawczą. W 1867 roku wynalazł dynamit, co jest uznawane za jego największe osiągnięcie. Tempo pracy Nobla świadczyło o jego zamiłowaniu do wynalazków.

Więcej informacji: mfiles.pl