Obrona Dunkierki, bitwa o Dunkierkę – starcie militarne na obrzeżach miasta Dunkierka w północnej Francji stoczone podczas II wojny światowej pomiędzy aliantami a nazistowskimi Niemcami od 26 maja do 4 czerwca 1940 roku. Gdy losy kampanii francuskiej na froncie zachodnim były już przesądzone, czasowa obrona Dunkierki była konieczna, aby osłaniać ewakuujące się do Wielkiej Brytanii wojska brytyjskie i inne oddziały alianckie przed oddziałami Wehrmachtu.

W jednej z najbardziej kontrowersyjnych decyzji II wojny światowej Niemcy wstrzymali natarcie na Dunkierkę. Wbrew powszechnemu przekonaniu to, co stało się znane jako „rozkaz zatrzymania się”, nie pochodziło od Adolfa Hitlera. Generałowie Gerd von Rundstedt i Günther von Kluge zasugerowali, aby siły niemieckie wokół kotła w Dunkierce zaprzestały natarcia na port i skonsolidowały siły, aby zapobiec spodziewanej próbie przebicia się aliantów z okrążenia. Hitler jedynie zatwierdził tę decyzję 24 maja przy wsparciu Oberkommando der Wehrmacht. Armia miała się zatrzymać na trzy dni, co dało aliantom wystarczająco dużo czasu na zorganizowanie ewakuacji Dunkierki i zbudowanie linii obronnej. Podczas gdy uratowano ponad 330 000 żołnierzy alianckich, brytyjskie i francuskie wojska poniosły ciężkie straty w walkach i zostały zmuszone do porzucenia prawie całego swojego sprzętu. Sam Brytyjski Korpus Ekspedycyjny stracił około 68 000 żołnierzy podczas kampanii francuskiej.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org