Eukaliptus tęczowy, nazywany również „gumą tęczową”, należy do rodziny mirtowatych. W środowisku naturalnym porasta lasy deszczowe Papui Nowej Gwinei, Indonezji i Filipin. Rozpowszechniono ją w wielu krajach o ciepłym klimacie jako roślinę ozdobną i jednocześnie surowiec drzewny. Po raz pierwszy gatunek został opisany w 1850 roku przez Carla Ludwiga Blume'a.

Eukaliptus tęczowy to potężne drzewo dorastające do 60-75m wysokości (dwukrotnie więcej od krajowej sosny pospolitej). Jego największą dekoracją jest kora. Ma pomarańczową barwę, ale łuszczy się pasami odsłaniając fragmenty łyka o barwie jasnozielonej, czerwonej, niebieskiej, fioletowej i purpurowej. Im starsze drzewo, tym jest barwniejsze. Pień i konary wyglądają, jakby były pomalowane farbami i kojarzą się z tęczą (stąd nazwa).

Liście są lancetowate, ciemnozielone, błyszczące. Osiągają długość do 13cm. Drobne kwiaty zebrane są grupowo w nieregularne, baldachowate kwiatostany. Mają kremową barwę. Przyciągają pszczoły. Nasiona są ciemnobrązowe do czarnych, przypominają pestki. W uprawie pojemnikowej drzewko osiągnie ponad 2m wysokości i będzie ozdobne z liści. W dobrych warunkach może zakwitnąć. Nie należy spodziewać się jednak szczególnego wybarwienia pnia. „Tęczy” niestety nie da się przenieść do uprawy pokojowej.

Więcej informacji: muratordom.pl