Canoe (pol. Kanu), to tradycyjna łódź wiosłowa (czasem żaglowa) Indian północnoamerykańskich; stanowiła ogromny wkład w eksplorację i podbój wschodnich obszarów kontynentu przez przybyszów z Europy, którym ułatwiała poruszanie się po bogatym w rzeki i jeziora terenie.

Pierwotnie były to dłubanki (czasem z drewna balsa) o coraz doskonalszych kształtach, ale w czasach historycznych pojawiły się canoe kryte korą lub skórami zwierzęcymi, przy czym spoiny uszczelniano żywicami lub tłuszczami zwierzęcymi. Kryte korą brzozową canoe było lekkie i tym samym łatwe do przenoszenia pomiędzy ciekami wodnymi, miały małe zanurzenie, a więc mogły poruszać się nawet wzdłuż niewielkich strumieni.

Dziób i rufa były zakończone półokrągło ze znacznym wychyleniem w kierunku wnętrza łodzi. Symetria canoe powodowała, że można było nim pływać w obu kierunkach, przy prostej zmianie osadzenia wioślarzy.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org