Jak nazywa się pojazd podwodny używany do badania dna morskiego?

Batyskaf – statek podwodny z własnym napędem przeznaczony do badań głębinowych. Batyskaf składa się z dwóch części głównych: kabiny załogi i systemu pływaków i zbiorników balastowych. System pływaków i zbiorników balastowych jest niezbędny do samodzielnego zanurzania i wynurzania się. Pływaki zapewniają batyskafowi odpowiednią wyporność. Część ta jest o wiele większa od kabiny, wypełniona najczęściej benzyną (co zapewnia dodatnią pływalność i, z uwagi na nieściśliwość cieczy, przeciwdziała zgnieceniu przez ciśnienie wody).

Wynalazcą batyskafu był Szwajcar August Piccard (1884–1962). Pierwszy batyskaf – „FNRS–2” – został zbudowany w Belgii w latach 1946–1948. Nazwa to skrót od Fond National á la Recherche Scientifique (pol. Narodowy Fundusz Badań Naukowych). Numer 2 odróżniał go od pierwszego balonu stratosferycznego, również konstrukcji Piccarda, sponsorowanego przez Fundusz. „FNRS–2” został uszkodzony podczas prób w wodach Wysp Zielonego Przylądka, następnie przebudowany i udoskonalony, funkcjonował jako „FNRS–3”.