Fizjonomika – pseudonauka utrzymująca, że wygląd twarzy, jej cech charakterystycznych decyduje u człowieka o jego przynależności do określonej grupy charakterologicznej, a nawet może decydować o powodzeniu w życiu i całym losie. Fizjonomicy przewidują lub rozpoznają właściwości umysłowe i postawy uczuciowe badanego na podstawie twarzy, postury i czynności wykonywanych bezwiednie. Najwięcej wiadomości uzyskują jednak z twarzy.

Zależnie od „szkoły” dzielą ją na trzy lub dwie strefy. Według trzystrefowego podziału:

1. część od czoła do brwi odzwierciedla stan władz umysłowych – rozumu

2. nos i policzki świadczą o uczuciowości osobnika

3. usta i broda określają stan sił witalnych.

Dwustrefowy podział przedstawia się następująco:

1.górna połowa głowy to tzw. połówka intelektualna czyli twarz idealistyczna

2. dolna połowa głowy to połówka zwierzęca czyli twarz realistyczna.

Thimoty Mar opracował szczegółową instrukcję dotyczącą odczytywania cech charakteru i usposobienia z rysów twarzy, zawierającą różne symptomatyczne opisy: owalu twarzy, kształtu czoła, zmarszczek, łuków brwiowych, oczu, nosa, ust, zębów, uszu, brody oraz sposobu trzymania głowy, np. głowa zadarta do góry – fałszywa ambicja. Zwłaszcza w drugiej połowie XIX w. i pierwszej XX w. fizjonomika była wykorzystywana w różnych teoriach o charakterze rasistowskim oraz jako argument w eugenice.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org