Kuc szetlandzki – rasa koni zaliczanych do kuców, pochodząca z Wysp Szetlandzkich. Jest to jedna z najmniejszych ras występujących obecnie kuców – ich niski wzrost jest wynikiem naturalnego procesu skarłowacenia. W 1890 roku założono pierwszą księgę stadną. Na skutek działalności człowieka kuce szetlandzkie, występujące początkowo jedynie na Szetlandach, rozprzestrzeniły się na cały świat. Jedyna w Polsce stadnina kuców szetlandzkich znajduje się w Imnie pod Golczewem. Rasa ta wywodzi się prawdopodobnie od prehistorycznych form kuca, które skarłowaciały w krańcowo surowych warunkach klimatycznych. Charakterystyczna dla kuców szetlandzkich jest ich wytrzymałość, długowieczność, upartość i łagodność.

Nikt dokładnie nie wie, jak i kiedy powstała ta rasa. Pierwsze znaleziska na Wyspach Szetlandzkich (archipelag na Oceanie Atlantyckim, około 200 km na północ od wybrzeży Wielkiej Brytanii) pochodzą z 500 roku p.n.e. Wiadomo, że aż do dzisiaj rasa ta pozostała praktycznie niezmieniona. Jedynie około 1000 lat temu mogło dojść do krzyżówki z nieistniejącym już kucem norweskim. W 1890 roku kucowi szetlandzkiemu założono w Anglii księgę stadną. Od tamtej pory prowadzona jest hodowla w czystości rasy. W XIX wieku kuce szetlandzkie wykorzystywano do pracy w angielskich kopalniach, obecnie świetnie nadają się do małych bryczek i dziecięcej jazdy wierzchem.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org