Oglądanie jerozolimskiego świerszcza po raz pierwszy może być niepokojącym przeżyciem, nawet dla tych, którzy nie mają skłonności do entomofobii. Wyglądają trochę jak gigantyczne, muskularne mrówki o humanoidalnych głowach i ciemnych, paciorkowatych oczach. Chociaż świerszcze jerozolimskie (rodzina Stenopelmatidae) są rzeczywiście dość duże, na ogół są nieszkodliwe. O ich historii życia wiemy stosunkowo niewiele, a wiele gatunków pozostaje nienazwanych i nieopisanych.

Ludzie wierzyli również (błędnie), że te dziwne owady z ludzkimi twarzami są wysoce jadowite i potencjalnie śmiertelne, więc nadano im przydomki pełne przesądów i strachu: owady czaszkowe, chrząszcze z kością szyjną, stary łysy mężczyzna, twarz dziecka i dziecko Ziemi. W Kalifornii są najczęściej nazywane robakami ziemniaczanymi ze względu na ich zwyczaj skubania roślin ziemniaka. W kręgach entomologii nazywane są również świerszczami piaskowymi lub kamiennymi.

Świerszcze jerozolimskie mają długość od przyzwoitych 2 cm do imponujących 7,5 cm (około 3 cali) i mogą ważyć nawet 13 g. Większość tych nielotnych świerszczy jest koloru brązowego lub brązowego, ale ma brzuch w paski z naprzemiennymi pasmami czerni i jasnobrązowego. Są dość pulchne, mają mocne odwłoki i duże, okrągłe głowy. Świerszczom jerozolimskim brakuje gruczołów jadowych, ale mają potężne szczęki i mogą zadać bolesne ugryzienie, jeśli są niewłaściwie używane. Niektóre gatunki w Ameryce Środkowej i Meksyku mogą uciekać przed niebezpieczeństwem.

Więcej informacji: www.greelane.com