Neapolitańskie struffoli to bardzo charakterystyczny deser: miękkie, małe kulki słodkiego ciasta smażone, nasączone miodem, a na koniec przyozdobione kandyzowanymi owocami i kolorowymi posypkami. Całość tworzy słodki kopczyk szczęścia.

Struffoli są również obecne w innych regionach Włoch, ale znajdziemy je pod innymi nazwami: w Taranto nazywane są „sannacchiudere”, na Sardynii „giggeri”, w Lecce „purcedduzzi” (co oznacza smażone świnie) – takie nazwy spotkamy w Apulii. Inne nazwy na jakie możemy trafić w Abruzji, Molise, Kalabrii czy w Bazilikacie to „cicerchiata” czy „cicerata”.

Historycy kulinarni wskazują, że struffoli pochodzi z Grecji. Słowo „struffolo” nie tylko pochodzi od greckiego „stróngylos”, co oznacza „okrągły kształt”, ale w kuchni greckiej istnieje podobne danie, loukoumades, czyli słodkie naleśniki przygotowywane jak struffoli.

Więcej informacji: bosko-wlosko.pl