Sargon z Akadu (akad. 𒊬𒊒𒄀 Šar-ru-gi), także Sargon Wielki, w starszych pracach historycznych jako Sargon Starszy – twórca i pierwszy władca Imperium Akadyjskiego, znany z podboju sumeryjskich miast-państw w XXIV i XXIII wieku p.n.e. Był założycielem dynastii akadyjskiej, która rządziła przez około sto lat po jego śmierci, aż do podboju Sumeru przez Gutejów. Sumeryjska lista królów wspomina, że był podczaszym króla Ur-Zababy z Kisz.

Uważa się, że stworzone przez niego imperium obejmowało większość Mezopotamii oraz cześć Lewantu, okresowo zajmowało również terytoria należące do Hurytów i Elamitów. Rządzone było ze stolicy w Akadzie (do dziś ruiny miasta nie zostały odnalezione przez archeologów).

Sargon pojawia się jako postać legendarna w literaturze okresu nowoasyryjskiego w VIII i VII wieku p.n.e. Tabliczki z fragmentami legendy o jego narodzinach odnaleziono w bibliotece Aszurbanipala w Niniwie.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org