Tai Shan (chiń.: 泰山; pinyin: Tài Shān) – góra położona na północ od Tai’anu w prowincji Szantung o wielkim znaczeniu dla chińskiej historii i kultury. W roku 1987 wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jej najwyższy punkt to szczyt Jadeitowy Cesarz (chiń. upr.: 玉皇顶; trad.: 玉皇頂; pinyin: Yùhuáng Dīng) o wysokości 1545 metrów (według chińskich władz 1532,7 m).

Tai Shan zalicza się do Pięciu Świętych Gór Taoizmu. Jest kojarzona ze wschodem słońca, narodzinami, odnową; a często uważa się ją za najważniejszą z całej piątki. Ruch pielgrzymkowy do świątyń na Tai Shan odbywa się od 3 tys. lat.

Od niepamiętnych czasów miejsce rytualnego składania ofiar niebu (Tian) przez cesarzy chińskich celem potwierdzenia uzyskanego przez nich mandatu niebios. Po złożeniu ofiary cesarz składał pismo z tekstem modlitwy o pomyślność dla swoich poddanych. Następnie składał kolejną ofiarę, tym razem u podnóża góry poświęconej Ziemi. W 695 r. ofiarę złożyła w tym miejscu cesarzowa Wu Zetian, wykorzystując fakt, iż Ziemia reprezentuje pierwiastek żeński (yin). Tym samym uprawomocniła swoje rządy.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org