Jak w mitologii greckiej nazywa się rzeka, która prowadzi do krainy zmarłych?

Styks – w mitologii greckiej główna spośród pięciu rzek Hadesu, przez którą musiała przeprawić się każda dusza zmarłej osoby w drodze do krainy zmarłych. Przez Styks przewoził Charon. Wypływała z Okeanosa, a jej wody wpadały do Kokytos. Oprócz tego Styks była uznawana przez starożytnych Greków za boginię nienawiści. Starożytni wyobrażali sobie Styks jako nimfę, córkę tytana Okeanosa i tytanidy Tetydy. Miała ona być matką Zelosa, Nike, Bii i Kratosa. Przyszła jako pierwsza z pomocą Zeusowi wysyłając swoje dzieci przeciw tytanom. W dowód wdzięczności Zeus pozwolił im na stałe zostać przy sobie, a Styks stała się bóstwem, na które składano najuroczystsze przysięgi.

Styks – strumień w północnej Arkadii, który spływał po stromej skale i wpadał do rzeki Krathis. Starożytni przypisywali wodzie z tego strumienia właściwości szkodliwe dla zdrowia. Miało to spowodować nadanie rzece Podziemia tej samej nazwy.

Wedle historyków starożytnych Grecji i Rzymu Aleksander Wielki miał umrzeć w wyniku zatrucia wodą ze Styksu. Takie pogłoski były rozgłaszane już od chwili jego śmierci. Podejrzewa się, że spiskować przeciwko Aleksandrowi miał Antypater i inni dowódcy obawiający się, że Aleksander dokona wśród nich kolejnej fali czystek. Wg innych trującą wodę ze Styksu kazał podać sobie sam Aleksander, by udowodnić wszystkim swoje boskie pochodzenie.