Jaki było przeznaczenie tej konstrukcji dla ludu Inków?

Dobrze zachowane ruiny Świątyni Słońca Inków znajdują się w starożytnym mieście Inków Machu Picchu „odkrytym” przez Hirama Binghama, amerykańskiego historyka i geografa próbującego znaleźć ostatnią stolicę Inków zwaną Willkapanpa (Swięta Równina), legendarne miasto, gdzie rzekomo ukryła się elita Inków łącznie ze swymi skarbami, uciekając przed hiszpańską inwazją. Ruiny Machu Picchu zostały wskazane Binghamowi przez mieszkańców okolic, którzy jednak uważali, że nie mają one wiele wspólnego z ostatnią stolicą Inków i były opuszczone przez swych mieszkańców jeszcze przed przybyciem Hiszpanów.

Do Świątyni Słońca prowadzi podwójne wejście, gdzie prawdopodobnie znajdowała się drewniana brama. Sama Świątynia została zbudowana na wielkim głazie, w którego centralnym punkcie znajduje się ołtarz, gdzie oddawano cześć Słońcu. Tutaj kapłan składał w ofierze zwierzęta i wróżył przyszłość, analizując ich wnętrzności. Tutaj także Inka, uważany za Syna Słońca wypijał ze swym ojcem rytualny napój.

Jedna, tylna ściana Świątyni jest prosta, podczas gdy pozostałe tworzą razem niepełny okrąg. Ściany są zbudowane z prostokątnych, szlifowanych, doskonale do siebie dopasowanych potężnych kamieni. Na zaokrąglonej ścianie znajdują się dwa okna, z których jedno jest skierowane na wschód na drugie na północ i służą do astronomicznych obserwacji.