Kot pustynny (Felis margarita), znany również jako kot arabski, to niewielki dziki kot zamieszkujący piaszczyste i kamieniste pustynie z dala od źródeł wody. Dzięki piaskowemu do jasnoszarego futru dobrze kamufluje się w pustynnym środowisku. Jego długość głowy i ciała waha się od 39-52 cm (15-20 cali) z ogonem o długości 23-31 cm (9,1-12,2 cala). Krótkie uszy o długości 5-7 cm są osadzone nisko po bokach głowy, co ułatwia wykrywanie ofiar poruszających się pod ziemią. Długie włosy pokrywające podeszwy łap izolują opuszki przed ekstremalnie wysokimi i niskimi temperaturami na pustyniach.

Pierwszy znany nauce kot pustynny został odkryty na algierskiej Saharze i opisany w 1858 roku. Do tej pory odnotowano go w kilku różnych lokalizacjach w Maroku, Algierii, Nigrze, Czadzie, Egipcie, na Półwyspie Arabskim i na Bliskim Wschodzie.

Kot pustynny zwykle odpoczywa w podziemnych norach w ciągu dnia i poluje w nocy. W nocy przemierza średnio 5,4 km (3,4 mil) w poszukiwaniu małych gryzoni i ptaków. Wśród Tuaregów z pustyni Ténéré ma reputację skutecznego zabójcy jadowitych węży. Wiosną samica rodzi od dwóch do trzech kociąt, które osiągają dojrzałość płciową w wieku około jednego roku.

Więcej informacji: en.wikipedia.org