Jakim rodzajem broni jest tasak?

Tasak – rodzaj broni siecznej o głowni rozszerzającej się najczęściej ku sztychowi i mieczowej oprawie. Nazwą tą w Polsce określa się dwa typy broni:

1. Średniowieczną broń o szerokim, czasem ściętym jednym lub kilkoma łukami pod kątem ostrzu oraz charakterystycznej wygiętej rękojeści w stronę głowni, która pojawia się w Europie w XIII wieku, by apogeum popularności przeżyć w wieku XIV. W wieku XV powoli zanika. Wyjątkiem jest tu włoska storta, broń przybierająca formę masywnej szabli lub krótkiego tasaka z jelcem wyposażonym w kabłąk. Najbardziej znanym egzemplarzem przechowywanym w Polsce jest Miecz świętego Piotra.

2. Rodzaj krótkich szabel piechoty z XVIII i XIX wieku; tasaki o jednosiecznej głowni z mosiężną otwartą rękojeścią pojawiły się w XVIII wieku jako broń janczarów polskich z czasów saskich. W regimentach pieszych używano tasaków saskich, w okresie napoleońskim – tasaków francuskich, pruskich i austriackich o niewielkich różnicach w kształcie rękojeści, głowni i pochwy.