Kanopy (także wazy lub urny kanopskie) – w starożytnym Egipcie rytualne naczynia, w których umieszczano wnętrzności, wyjęte z ciała przed mumifikacją i zakonserwowane.

Nazwa pochodzi od greckiej nazwy starożytnego egipskiego miasta Kanopos (gr. Kánōbos, łac. Canopus) w Delcie, w okolicach dzisiejszej Aleksandrii, w którym odnaleziono te naczynia po raz pierwszy. Zwykle wykonane były z alabastru lub gliny, spotyka się również kanopy drewniane, kamienne i fajansowe. Zawsze występowały w rytualnej liczbie czterech związanej z bóstwami pogrzebowymi – tzw. synami Horusa.

Wazy kanopskie zawsze występowały w liczbie czterech. Początkowo miały płaskie pokrywy, później w kształcie głowy zmarłego, a w ostatnim okresie zaczęto je przyozdabiać głowami Synów Horusa w postaci zwierzęcej: Imseta (głowa ludzka - dla wątroby), Hapiego (głowa pawiana - dla płuc), Kebehsenufa (głowa sokoła - dla jelit) i Duamutefa (głowa psa podobnego do szakala - dla żołądka). .

Więcej informacji: pl.wikipedia.org