Wojna o Pacyfik (nazywana też „wojną o saletrę” lub „saletrzaną”) – konflikt zbrojny w latach 1879–1884, pomiędzy Chile i połączonymi siłami Boliwii i Peru. Wojna zakończyła się zwycięstwem Chile, które zdobyło terytorium bogate w surowce mineralne i odcięło Boliwii dostęp do Pacyfiku. Peru straciło swoją prowincję Tarapacá, a Boliwia dostęp do morza (prowincja Litoral).

Wojna ta wzięła swój początek od sporu, jaki wynikł pomiędzy Chile a Boliwią o część pustyni Atakama leżącą pomiędzy 23 i 25 równoleżnikiem na wybrzeżu Oceanu Spokojnego. Na obszarze tym znajduje się wiele cennych złóż (w szczególności guano i saletra), które wydobywały w tym czasie firmy brytyjskie i chilijskie. Podniesienie podatków przez Boliwię dla tych przedsiębiorstw szybko przerodziło się w konflikt dyplomatyczny, a później w wojnę.

Granice spornego terenu nie zostały ustalone aż do 1866, kiedy to Chile i Boliwia doszły do porozumienia i podpisały traktat, który ustanawiał granicę na 24 równoleżniku. Drugi traktat w 1874 zastąpił pierwszy i upoważniał Boliwię do pobierania wszystkich podatków z obszaru pomiędzy 23 i 24 równoleżnikiem, ale jednocześnie zostały ustanowione stałe stawki podatku dla chilijskich firm wydobywczych na okres 25 lat. Takie warunki traktatu stale prowadziły do niezadowolenia Boliwii, bo na miejscu Chilijczyków zaczęli się pojawiać Brytyjczycy, którzy wkrótce przejęli kontrolę nad większością przemysłu wydobywczego i zagrozili posiadaniu Chile.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org