Kiedy symbol nieskończoności został po raz pierwszy użyty w jego matematycznym znaczeniu?

Najstarsza wzmianka o nieskończoności pojawiła się w starożytnym Egipcie i Grecji. W tamtych czasach ludzie obrazowali go za pomocą węża z własnym ogonem w pysku, który bez przerwy pożera siebie i odradza się z siebie. Znak ten nosił nazwę Uroboros. Uroboros uważany był również jako symbol rzeki, która opływała Ziemię, nie mając ani źródła ani ujścia. W późniejszych czasach, w zależności od kultury, symbol ten wyglądał inaczej. Celtowie przedstawiali go za pomocą znanych „węzłów celtyckich”. Przez Azteków czy Słowian wyznawany był Kult Słońca. Dla ludzi Słońce stanowiło symbol nieskończoności poprzez swoją destrukcyjną naturę odbierania oraz dawania życia.

Obecnie znany symbol nieskończoności, powstał w 1655 roku, dzięki angielskiemu matematykowi i teologowi Johnnemu Wallisowi, który zaproponował w swoich pracach użycie odwróconej ósemki, jako pojęcie matematyczne określające ilość większą niż jakakolwiek istniejąca liczba. W dzisiejszych czasach symbol nieskończoności ma dodatkowe znaczenie. Jest to m.in. znak Dawcy Organów, czy też jest używany w celach charytatywnych, które mają pomóc ofiarom przemocy domowej na świecie.