Talent Picassa został odkryty przez jego ojca, znakomitego rysownika. Od najmłodszych lat Pablo ujawniał uzdolnienia malarskie i plastyczne. Najpierw kształcił się w Hiszpanii, później w Paryżu (w latach 1901–1902), gdzie znaczne oddziaływanie na jego twórczość miało zetknięcie się z postimpresjonistami (m.in. Henrim de Toulouse-Lautrekiem, który miał duży wpływ na jego dorobek twórczy sprzed 1901 roku). Prace Picassa z lat 1901–1904 określa się jako okres błękitny. Były to dzieła utrzymane w kolorycie melancholijnym, ukazujące tematykę i postacie osób biednych (Życie, Stary gitarzysta, Dwie siostry, Prasowaczka). Jego pracownia mieściła się przy ulicy La Boètie. Od 1904 roku mieszkał w Bateau-Lavoir przy ulicy Ravignan 13. Po tym okresie twórczość Picassa weszła w okres różowy, między innymi sceny z życia cyrkowców (Dziewczyna na kuli, Kuglarze, Toaleta, Rodzina arlekina).

Więcej informacji: en.wikipedia.org