Aleksander III Macedoński, zwany też Aleksandrem Wielkim i niezwyciężonym, to król Macedonii w latach 336–323 p.n.e. Jest powszechnie uznawany za wybitnego stratega i jednego z największych zdobywców w historii ludzkości. Okres panowania Aleksandra wyznacza granicę między dwiema epokami historii starożytnej: okresem klasycznym i epoką hellenistyczną.

Złamał potęgę imperium perskiego w wyniku serii zwycięstw (najsłynniejsze odniósł pod Issos i Gaugamelą) i do 327 p.n.e. opanował całe państwo. W tym samym roku ruszył na Indie, lecz pomimo odnoszonych zwycięstw został zmuszony do odwrotu z powodu niezadowolenia w armii. Zmarł w wieku 32 lat w Babilonie w trakcie przygotowań do kolejnych wypraw wojennych, pozostawiając imperium, którego rozpiętość ze wschodu na zachód wynosiła 5 tys. km.

W 343/342 p.n.e. Filip, ojciec Aleksandra, zatrudnił dla swego syna nowego nauczyciela – Arystotelesa (o tę posadę starało się wielu reprezentantów ówczesnej nauki greckiej m.in. Isokrates), którego ojciec był związany z dworem i rodziną panującą w Macedonii. Kształcenie odbywało się w mieście Mieza na południu kraju, w ogrodzie poświęconym Nimfom.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org