Kto napisał wiersz „Podróż trzech króli”?

Podróż trzech króli – wiersz T.S. Eliota napisany w 1927 roku, jeden z jego najbardziej znanych krótszych wierszy.

Wiersz jest monologiem dramatycznym nawiązującym do dziewiętnastowiecznej tradycji tego gatunku, czyli utworów Alfreda Tennysona i Roberta Browninga. Stanowi on przejaw zwrócenia się autora ku wierze chrześcijańskiej po latach poszukiwań światopoglądowych.

Utwór stanowi wyznanie jednego z trzech króli (ewangelicznych mędrców ze wschodu), który opisuje podróż do Ziemi Świętej w celu ujrzenia nowonarodzonego Zbawiciela. Narrator opisuje trudy wędrówki przez nieprzyjaźnie usposobione miasta i wsie, by potem przejść do wyrażenia swoich uczuć związanych z zobaczeniem Mesjasza. Stwierdza on, że te narodziny były dla nich jakby śmiercią. Następnie mówi, że żaden z nich po powrocie do ojczyzny nie mógł już odnaleźć w niej swojego miejsca, wśród ludzi trzymających się swojej dawnej wiary i dodaje, że chętnie jeszcze raz przeżyłby taką śmierć. Utwór zawiera aluzję do męki i śmierci Chrystusa na krzyżu - konkretnie informację, że sześć rąk rzucało kości w grze, a stawką były srebrniki. Jak powszechnie wiadomo Judasz wydał Jezusa za trzydzieści srebrników, a żołnierze rzucili losy o Jego szatę, bo żal im było rozdzierać ją na części.