Alexander Bell urodził się 3 marca 1847 roku w Edynburgu jako drugi syn Alexandra Melville’a Bella (1819–1905), fonetyka, specjalisty w dziedzinach ortoepii i elokucji, i Elizy Grace Symonds, portrecistki. Miał dwóch braci, którzy zmarli młodo na gruźlicę: Melville’a Jamesa – nazywanego „Melly'm” (1845–1870) i Edwarda Charles’a – nazywanego „Tedem” (1848–1867). W wieku 10 lat uprosił ojca o drugie imię i w 11. urodziny przyjął imię „Graham” na cześć przyjaciela rodziny Alexandra Grahama. Rodzina i przyjaciele nazywali go „Aleckiem”. Matka Bella cierpiała na postępującą głuchotę i by się z nią porozumiewać, młody Aleksander opanował język migowy, a także opracował technikę komunikacji polegającą na przykładaniu ust do czoła matki i wypowiadania słów modulowanym głosem o niskich tonach. Rodzina Bellów od dwóch pokoleń zajmowała się zagadnieniami mowy, fonetyki i elokucji. Dziadek w Londynie – Alexander Bell (1790–1865), wuj w Dublinie – David Charles Bell (1819–1902) i ojciec Alexander Melville Bell (1819–1905) w Edynburgu – byli specjalistami w zakresie fonetyki, elokucji i zaburzeń mowy. Prace ojca weszły do kanonu literatury przedmiotu, np. The Standard Elocutionist. Ponadto ojciec opracował obrazkowy system pisma dla transkrypcji fonetycznej, tzw. Visible Speech, gardła, języka i ust przy produkcji dźwięków, wykorzystywany w nauczaniu mowy osób głuchoniemych.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org