Dni czerwcowe (rewolucja czerwcowa) – powstanie robotnicze w Paryżu w dniach 22-26 czerwca 1848 r. Po rewolucji lutowej polityka Rządu Tymczasowego wywołała powszechne społeczne rozczarowanie. Zwłaszcza robotnicy byli zdania, że rząd nie stara się rozwiązywać ich problemów, chociaż to oni odegrali wiodącą rolę w rewolucji w lutym 1848 roku. Rządowy brak zdecydowania zbiegł się z poważnym kryzysem ekonomicznym; rosła liczba bezrobotnych, praca w Warsztatach Narodowych była ciężka i słabo płatna. Rząd nie zamierzał podjąć żadnych działań w kierunku niwelowania społecznych różnic, nie miał też pomysłu na kierunek, w jakim powinna iść francuska gospodarka. Parlamentarzyści zamiast tego skupiali się na słownych starciach o kształt ustrojowy państwa – w Zgromadzeniu Narodowym na równi z republikanami zasiadali monarchiści, którzy najchętniej przywróciliby monarchię lipcową lub nawet wcześniejszy model absolutny. Republikanie, uczestniczący w lutym w obalaniu monarchii lipcowej, teraz odcięli się od wystąpień robotniczych. Alexandre Ledru-Rollin, ongiś redaktor głośnej gazety lewicowej Trybuna teraz radził powolne wyburzanie barykad, François Arago bezskutecznie nakłaniał tłum do rozejścia się na jednej z większych barykad w pobliżu Panteonu Ostatnia barykada na Przedmieściu Św. Antoniego padła 26 czerwca.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org