Alfabet Morse'a to sposób reprezentacji znaków za pomocą impulsów elektrycznych. Został wymyślony w 1840 roku przez Samuela Morse'a, który po długich podróżach morskich stworzył telegraf elektromagnetyczny, do którego opracował ten alfabet. Po raz pierwszy alfabet opracowany przez Morse’a został zastosowany w 1844 roku.

Wszystkie znaki reprezentowane są przez kilkuelementowe serie sygnałów - krótkich (kropek) i długich (kresek). Kreska powinna trwać co najmniej tyle czasu, co trzy kropki. Odstęp pomiędzy elementami znaku powinien trwać jedną kropkę. Odstęp pomiędzy poszczególnymi znakami - jedną kreskę. Odstęp pomiędzy grupami znaków - trzy kreski.

Kod Morse'a został celowo zaprojektowany w taki sposób, żeby człowiek był w stanie go zrozumieć bez specjalnego urządzenia dekodującego. W sytuacji awaryjnej kod ten może być również łatwo nadany za pomocą zaimprowizowanych środków, co czyni go wszechstronnym i uniwersalnym sposobem komunikacji.

Przy kodowaniu liter Morse oznaczał litery częściej występujące krótszymi sekwencjami (np. częste w języku angielskim "e" jest zakodowanie jako kropka), występujące zaś rzadziej - dłuższymi. Dla oszacowania częstości liter korzystał z układu czcionek u zecerów, którzy często używane litery umieszczają w pojemnikach, do których najłatwiej jest sięgać.

Litera A to "• —".

Więcej informacji: www.tawernaskipperow.pl