Cyrus II Wielki (590–529 p.n.e.) – król Persji z dynastii Achemenidów, syn króla Anszanu Kambyzesa I i medyjskiej księżniczki Mandane. Zjednoczył w ramach swojego imperium wiele ówczesnych państw. Znany nie tylko z wielkich osiągnięć wojennych, lecz także z tolerancji i sprawiedliwości. W ciągu niespełna dwudziestu pięciu lat panowania Cyrus podbił większość krajów Bliskiego Wschodu z wyjątkiem Egiptu i plemion Wyżyny Irańskiej.

W roku 550 p.n.e. zjednoczył perskie terytoria plemienne Anszan i Parsua i jako król całej Persji pokonał Astyagesa - króla Medów, swojego uprzedniego suwerena, stając się „Wielkim Królem, królem Persji i Medii”. Jednym z nielicznych źródeł opisujących przebieg wydarzeń jest kronika króla babilońskiego Nabonida.

Zginął w 529 p.n.e. w czasie walk z Massagetami w pobliżu Jeziora Aralskiego. Według Herodota został pokonany przez królową Tomyris. Był w to zamieszany jego syn Kambyzes, który przejął władzę po ojcu.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org