Płyta kompaktowa – dysk optyczny opracowany wspólnie przez koncerny Philips i Sony, opublikowany w 1980 roku. Zaprojektowany w celu nagrywania i przechowywania dźwięku, przy użyciu standardu CD-Audio. W porównaniu do istniejących wówczas nośników danych, dysk kompaktowy cechował się dużą pojemnością, niezawodnością oraz niską ceną.

W 1978 roku firma Philips prowadziła badania nad stworzeniem nowego narzędzia do zapisu danych. Efektem tych badań było stworzenie okrągłej płyty, na której dane były zapisywane i odczytywane optycznie. W tym samym czasie firma Sony prowadząc podobne badania, zaproponowała zapis danych na krążku o średnicy 30 cm, co odpowiadało ok. 2,5-godzinnemu nagraniu. Obie firmy podpisały porozumienie w 1979 roku. Po raz pierwszy prototypowe płyty CD zostały zaprezentowane 8 marca 1979 roku podczas konferencji prasowej Philipsa.

Standard CD opublikowany został w 1980 roku. Premiera płyty CD miała miejsce 17 sierpnia 1982 roku w Langenhagen w fabryce firmy PolyGram, która należała wówczas do Philipsa. Pierwsze płyty i odtwarzacze CD (zwane dyskofonami) zostały wprowadzone do sprzedaży w Japonii we wrześniu 1982 roku. W Stanach Zjednoczonych i Europie pojawiły się w marcu 1983 roku. Nad sukcesem płyty kompaktowej zaważył ogromny przyrost danych w ostatnich latach XX wieku.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org