Morze Karaibskie – morze wchodzące w skład systemu oceanicznego Oceanu Atlantyckiego, położone na północ od Ameryki Południowej i na wschód od Ameryki Centralnej. Ograniczone od północy i od wschodu przez łuk wyspowy Antyli, przez co kiedyś było nazywane również Morzem Antylskim. W okresie wielkich odkryć geograficznych na przełomie XV i XVI wieku, obszar Karaibów wraz z pobliskimi Bahamami oraz Turks i Caicos nazwano Indiami Zachodnimi.

Pierwszymi mieszkańcami Antyli (wcześniej znanymi jako Indie Zachodnie) byli Tainowie, rdzenni mieszkańcy Wielkich i Małych Antyli, znani z uprawiania rolnictwa, rybołówstwa i garncarstwa. Obrzędy pogrzebowe świadczyły o religijności tego plemienia. Język Tainów wywodził się z języków arawackich, grupy językowej Indian Ameryki Południowej, którzy przybyli na Antyle około 300 roku p.n.e. Zamieszkiwali Kubę, Jamajkę, Hispaniolę (obecnie Haiti) i Portoryko. W momencie odkrycia Antyli przez Krzysztofa Kolumba, wyspy były zamieszkiwane przez plemiona Karibów (zwanych też Kalinago), historycznych wrogów Tainów, dobrych żeglarzy i wojowników. Wcześniej Karibowie żyli na obszarach w głębi lądu, wzdłuż rzeki Orinoko, z czasem podbijając i zamieszkując terytoria Tainów. Pierwsze wzmianki o Karibach mówiły o żywieniu się przez nich ludzkim mięsem, a samo słowo kanibal pochodzi od zniekształconej nazwy mieszkańca Karaibów.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org