Ryton – starożytne naczynie w kształcie rogu służące do picia wina przy uroczystych okazjach. Jego najstarszą i pierwotną postacią był prawdopodobnie róg woli. Używane w śródziemnomorskim kręgu kulturowym, wywodziło się z Grecji, gdzie znane było już w kulturze egejskiej (egzemplarze odnaleziono w grobach szybowych w Mykenach), a następnie rozpowszechnione w kręgu oddziaływania kultury greckiej.

Wyodrębnioną odmianą konstrukcyjną tego naczynia był keras (κέρας) – również wzorowany na wolim róg do picia, często zakończony protomą zwierzęcą; wyrób ceramiczny lub metalowy, który ponownie przyjął się u Greków w VI wieku p.n.e. według pierwowzorów mykeńskich. Zasadnicza różnica względem rytonu polegała na sposobie opróżniania naczynia: z kerasu pito z jego brzegu, natomiast w przypadku rytonu – z zatykanego końca, podczas gdy szeroki wlewowy otwór służył do jego napełniania.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org