Tenochtitlán (w języku nahuatl oznacza „Miejsce Owocu Kaktusa” lub „Kaktusowa Skała”) – stolica państwa Azteków, założona około 1325 roku na wyspie pośrodku (oraz na sztucznych pływających wyspach) jeziora Texcoco. Zbudowano w niej sieć kanałów i groble łączące miasto ze stałym lądem. Poziom wody był regulowany przy pomocy tam. Woda pitna dostarczana była z pobliskich gór przy pomocy akweduktów. Wewnątrz miasta powstały pływające ogrody, pałace i ogromne centrum ceremonialne, otoczone murem o wysokości 2,5 m. Centrum stanowił czworokąt o boku długości około 300 m.

Na początku XVI wieku w Tenochtitlán mieszkało ponad 200 tysięcy ludzi, co czyniło je jednym z największych miast świata. Pierwsza próba zdobycia miasta przez hiszpańskiego konkwistadora Hernána Cortésa w 1519 roku zakończyła się niepowodzeniem. Jednak 13 sierpnia 1521 roku, po długich i zaciętych bojach, Hiszpanom i ich indiańskim sojusznikom udało się zająć stolicę Azteków. Zdobywcy zburzyli dużą część budynków i świątyń (w tym Templo Mayor), a z pozyskanych w ten sposób materiałów zbudowali na ruinach Tenochtitlán nowe miasto – Meksyk.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org