Wątroba ma szczególną budowę anatomiczną i funkcje. Ze względu na bardzo aktywne procesy metaboliczne, przebiegające nieustająco w tym narządzie, każda komórka wątrobowa (zwana hepatocytem) musi mieć bezpośredni kontakt z krwią, która dostarcza półprodukty i zabiera do krążenia układowego finalne produkty przemiany materii (krew żylna), a także odżywia hepatocyty (krew tętnicza). Komórki wątrobowe muszą być także w bezpośrednim kontakcie z drogami odprowadzającymi żółć do przewodu pokarmowego.

Marskość wątroby jest stanem, w którym włóknienie osiąga tak duże natężenie, że dochodzi do całkowitego zatarcia struktury anatomicznej narządu. Zamiast ze zrazików wątrobowych, w marskości wątroby miażdż tego narządu składa się wówczas z tak zwanych guzków regeneracyjnych, czyli rozmaitej wielkości skupisk komórek wątrobowych, otoczonych gęstymi pasmami tkanki łącznej. Komunikacja takich guzków z naczyniami krwionośnymi i drogami żółciowymi jest niedostateczna. Wskutek niedokrwienia dochodzi do martwicy komórek wątrobowych i postępującej utraty czynnego miąższu, a w końcu - do jawnych klinicznie zaburzeń czynności wątroby.

Marskość wątroby jest końcowym stadium bardzo wielu przewlekłych chorób wątroby. Ich przyczyny są rozmaite – najczęściej są to nadużywanie alkoholu i przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B lub C (wywołane przez wirusy HBV i HCV).

Więcej informacji: www.mp.pl