24 lipca 1911 archeolog Hiram Bingham pośród gór i dżungli ujrzał opustoszałe miasto. Początkowo twierdził, że odkrył Vilcabambę, ostatnią stolicę Inków. Jednak później tę tezę obalono. Odkrywca nadał miastu nazwę Machu Picchu, co w języku keczua oznacza stary szczyt i jest nawiązaniem do Huayana Picchu, młodego szczytu.

Peruwiańskie miasto ma powierzchnię 5 km kwadratowych. Położone na jednym z grzbietów w Andach rozciąga się na wysokości od 2090 do 2400 m n.p.m. Z trzech stron otacza je rzeka, Urubamba, a z czwartej osłania Huayana Picchu. Jego trudno dostępne położenie sprawiło, że hiszpańscy kolonizatorzy nigdy go nie zdobyli.

Machu Picchu to najpiękniejsze, a zarazem najbardziej tajemnicze miasto świata. Mimo badań prowadzonych od lat naukowcy nadal nie potrafią odpowiedzieć na wiele pytań. Według nich miasto zostało wybudowane w XV wieku, a opuszczone zaledwie 100 lat później, około 1535 roku. Jego władcą był Pachacuti, dziewiąty z kolei król Inków. Prawdopodobnie liczyło około 1000 mieszkańców. Składało się z dwóch części, wiejskiej i miejskiej. W wiejskiej znajdowały się pola uprawne, które nawadniano specjalnym systemem kanałów. W miejskiej części mieściły się pałace, świątynie i domy mieszkalne. Wszystko to zbudowane było z białego granitu i wkomponowane w górskie otoczenie. Jednym z najciekawszych elementów architektonicznych są schody liczące 1200 stopni. Zapewniały one wewnętrzną komunikację na różnych poziomach miasta.

Więcej informacji: www.polskieradio.pl